Wścieklizna to choroba kojarząca nam się ze zwierzętami, jednakże należy pamiętać, że może pojawić się również u człowieka. Jak zarażamy się chorobą zwierzęcą – wścieklizną, jakie są jej objawy, czy możemy temu zapobiec?
Czym jest wścieklizna?
Musimy zdać sobie sprawę, że ta choroba zwierzęca jest groźna dla człowieka. Jest chorobą zakaźną, która przenosi się najczęściej w wyniku pogryzienia, gdy do rany dostaje się ślina nosiciela wirusa – zwierzęcia. Jak niebezpieczna jest ta choroba? Po wystąpieniu objawów, zazwyczaj w ciągu 7-10 dni, dochodzi do śpiączki i śmierci.
Zwierzęta, które najczęściej przenoszą wściekliznę, to drapieżniki, takie jak lisy, psy, czy wilki. Zwierzę domowe także może być nosicielem tej choroby, więc zawsze należy być czujnym.
Jakie są objawy wścieklizny?
Początkowo mogą one wręcz przypominać objawy grypy, ale z dnia na dzień ulegają nasileniu, są to:
- Gorączka,
- Zmęczenie,
- Wymioty,
- Zaburzenia czucia w okolicy rany,
- Ślinotok, problemy z przełykaniem śliny,
- Zaburzenia oddychania,
- Wodowstręt – jest to jeden z najbardziej charakterystycznych objawów. Chory nawet na sam widok wody bardzo źle reaguje, jego gardło ściska się.
Gdy takie dolegliwości zaczną nam towarzyszyć, po tym jak mieliśmy kontakt ze zwierzęciem, które ugryzło/zadrapało nas, albo jego ślina mogła mieć kontakt z naszą raną, wówczas niezwłocznie należy zgłosić się do lekarza. Dodatkowo do zakażenia wścieklizną może dojść w wypadku kontaktu śliny zwierzęcia z naszą śluzówką znajdującą się w jamie ustnej, czy nosie, a także w przypadku kontaktu z oczami.
Niestety, zdarzają się też sytuacje, gdy objawy są bardzo słabe, lub w ogóle nie zauważalne dla chorego. Mamy tu do czynienia z cichą wścieklizną, o której człowiek może nie mieć żadnego pojęcia – wtedy też nie zgłasza się do lekarza, nie podejmuje leczenia, a skutki są nieodwracalne.
Ważnym faktem jest również to, iż jeśli zwierzę było chore na wściekliznę, wówczas po 5 dniach od zachorowania doszłoby do jego śmieci. Jest to istotne dla postawienia właściwej diagnozy.
Choroba zwierzęca – wścieklizna i jej leczenie
Nie ma konkretnych leków, które mogłyby zahamować rozwój tej choroby. Działanie lecznicze polega na zwiększaniu naturalnej odporności organizmu, aby jak najsilniej mógł bronić się przed wirusem. Istnieją dwa rodzaje szczepionki, które stosuje się albo profilaktycznie, albo po zakażeniu. Szczepienia zapobiegawcze wykonuje się głównie u osób narażonych na wściekliznę, przykładowo ze względu na częsty kontakt z dzikimi zwierzętami. Szczepionka dla osoby chorej podawana jest w kilku dawkach, bazuje głównie na surowicy lub gammaglobulinie końskiej.
Gdy dana osoba podejrzewa u siebie wściekliznę, najważniejszy jest dokładny wywiad epidemiologiczny, aby lekarz mógł stwierdzić, czy faktycznie ta choroba zwierzęca mogła zaatakować organizm. Do postawienia właściwej diagnozy, bada się również podejrzane o roznoszenie choroby zwierzę, dlatego należy je przetransportować do weterynarza lub wskazać miejsce, gdzie się znajduje. Jest to w rzeczywistości podstawa, ponieważ jeśli zwierzę nie jest chore, wówczas nie należy podawać niepotrzebnej szczepionki.
Jak chronić się przed wścieklizną?
Przede wszystkim należy się trzymać z daleka od zwierząt nieznanego pochodzenia. Chora zwierzyna nie boi się człowieka, wręcz lgnie do niego, dlatego też tak ważny jest zachowany dystans. Nasze domowe pociechy powinniśmy poddawać regularnym szczepieniom. Gdy zauważymy zwierzę zachowujące się nienaturalnie, naszym obowiązkiem jest zawiadomienie odpowiednich służb, czy weterynarza, aby ograniczyć możliwość zarażenia innych osób.
